Concertzaal Trix, in Borgerhout wil graag dat het openbaar vervoer inbegrepen wordt bij een ticket voor de concertzaal. Trix wil graag overleggen met de Roma en de Koningin Elizabethzaal om samen sterker te staan en vervolgens de stad proberen te overtuigen van hun idee.

Archeologen zijn al sinds juli dit jaar achter het stadhuis onderzoek aan het voeren naar de vroegere bewoning van de stad. En ze deden ook verrassende vondsten. Naast de verwacht kelders en bakstenen muren die dateren van na de Middeleeuwen stootten ze ook op resten van een gebouw in hout uit de dertiende eeuw of vroeger. De vondst is verrassend omdat houten structuren normaal vergaan met de tijd. Zo wordt voor het eerst meer inzicht gekregen in houtbouw uit de laatmiddeleeuwse stad. De opgravingen vinden plaats in het kader van de aanleg van een nieuwe semipublieke binnentuin met ondergrondse fietsenparking tussen de Suikerrui, Gildekamersstraat, Zilversmidstraat en Kaasstraat. Archeologen onderzoeken de site nog verder tot midden oktober.     Uit historische kaarten en eerder onderzoek is geweten dat er op deze plek al in de middeleeuwen bewoning was. Hoe deze er precies uitzag, was niet geweten. Tot hiertoe vonden de archeologen zowel restanten van vroege bebouwing terug als vondsten die meer vertellen over het dagelijkse leven.   In de 15de eeuw stonden op de locatie van de opgraving de historische huizen ‘Valkenborgh’, ‘de Roose’, ‘de Witte Roose’ en ‘Rattenborgh’. Van deze gebouwen groeven de archeologen nu enkele kelders met vloeren op. Bepaalde muren van de kelders vertonen verkleuringen van een brand die mogelijk verband houdt met de Spaanse Furie van 1576. Toen werd de omgeving in lichterlaaie gezet door ontevreden muitende Spaanse soldaten. Archiefbronnen getuigen dat het gehele huizenblok toen moest worden afgebroken en opnieuw opgebouwd; ondergronds bleven de oudere kelders echter bewaard.     Zoals verwacht werden onder deze kelders en bakstenen muren uit de 15de tot 16de eeuw nog oudere grondlagen en structuren aangetroffen. De stadsarcheologen hadden dit niet verwacht, want hout is een broos materiaal dat meestal vergaan is. In dit geval is het hout in redelijk goede staat en is het duidelijk dat het gaat om de resten van een gebouw bestaande uit houten palen, riet en vlechtwerk, een omgevallen wand en een aantal planken. Voorlopig kan dit gebouw gedateerd worden in de 13de eeuw, mogelijk is het zelfs ouder. Verder onderzoek moet meer duidelijkheid bieden over de datering en de functie van het gebouw.   In nog diepere lagen zijn er houten structuren uit de 12de eeuw aangetroffen. Geweten is dat de opgravingszone zich bevindt op een plek die voor 1200 al geïntegreerd was in de nieuwe omwalling, toen de middeleeuwse burcht aan Het Steen werd vergroot tot een stedelijk gebied van ca. 19 ha. Deze stad werd de ‘Ruienstad’ genoemd en werd begrensd door de straten Suikerrui, Kaasrui, Jezuïetenrui, Minderbroedersrui en de Sint-Paulusstraat. Burgemeester Bart De Wever (N-VA): “De archeologen zetten nog tot midden oktober hun onderzoek verder. De komende weken wordt er nog dieper gegraven. Zo komen ze meer te weten over hoe de Antwerpenaar in de Ruienstad leefde, tussen de 13de en 15de eeuw of vroeger. Mogelijk zouden er Romeinse vondsten uit de 2de tot 3de eeuw aangetroffen kunnen worden. Eerder werden ook Romeinse vondsten aangetroffen in de kelders van het stadhuis en Het Steen. We kijken dus met spanning uit naar wat de opgraving oplevert.”    Verschillende opgegraven voorwerpen illustreren de diversiteit van de middeleeuwse materiële cultuur in Antwerpen. Zo werd een leren zwaardschede met vergulde versieringen uit de 12de eeuw opgegraven. Een andere vondst uit de 14de eeuw leverde een ‘glis’ op, dit is een benen schaats met gladde onderkant. Een kuil uit de 14de 15de eeuw bevatte een aquamanile, een uitzonderlijk object in onze contreien. Deze aquamanile is een kruikje in de vorm van een dier dat gebruikt werd om de handen te wassen. Een zogenaamd ‘wikkelkindje’ in de vorm van een ingebakerd Christusfiguur werd aangetroffen in een beerput. Deze kleipijpen beeldjes werden met religieuze feestdagen op broden gelegd en zijn nog te zien op maaltijdschilderijen uit de 17de eeuw.